Shopdag

Wat is het toch dat ik naar een ander land ga in een andere stad om daar verlangend uit te kijken naar plekken om weer te zien die ik al lang ken. Trip down memory lane. (Wie kan dit in het frans vertalen? Past beter in deze context.) Om half acht vanavond was ik pas thuis vanuit de Marais. De hele dag heb ik daar rondgestruind. Wel afgewisseld met regelmatig koffiedrinken maar ook die koffieplekken waren merendeels bekend. Ik ben uitgestapt in Les Halles. Ik was verrast over de metamorfose die Les Halles heeft ondergaan. Het is enorm opgeknapt en is erg uitgebreid met allerlei winkels waaronder Sostrene Grene, een woonwinkel van H&M, Sefora. In het verleden bleef ik er liever uit de buurt. De roltrap naar boven was heel lang, maar het werd overdekt door een enorm lattenwerk. Imposant.

Van Les Halles recht doorgestoken via Centre Pompidou naar de de Marais. Dat is een klein eindje. Ik kan het niet laten om weer even stil te staan bij de fontein met de beelden van Niki de St. Phalle en de bewegende apparaten van Tinguely. Ook leuk om met kinderen naar toe te gaan. 

Deze keer ben ik wel met gemengde gevoelens de Marais ingestapt. Ik had een missie, behalve shoppen. Ik had wat as bij me van Marga. Wij hebben in het verleden daar rondgelopen en zo’n plezier gehad in het cafe Carette. Op het plein is een parkje. Voor ik de as ging strooien heb ik een boompje uitgezocht. Er waren genoeg, maar er waren veel die tussen de stenen van het plein stonden. Liever had ik een boom in het gras. Dat waren niet zo veel. Ik heb het voorste boompje gekozen, dicht bij cafe Carette. Dat is voor haar gezelliger en voor mij ook als ik weer hier naar toe ga. Lang stil staan, rondkijken naar een geschikt boompje, wachten tot mensen weg zijn van de plek waar ik wil strooien; het zal er vast raar hebben uitgezien. Ik was blij dat de meeste mensen in het cafe zaten en niet op het terras. Dan zou ik me nog meer bekeken hebben gevoeld. 

Daarna ben ik het cafe Carette ingegaan. Wel wat chique met alle spiegels en stijlvolle inrichting, maar gezellig. Juist door de spiegels hadden wij zo’n plezier. We hebben geprobeerd onszelf op de foto te krijgen in de tegenover ons hangende spiegel en het viel niet mee om de onderrand van de foto recht te krijgen. Ook deze keer een foto gemaakt. Ook deze keer niet gelukt. Ik zat tegenover de plek waar wij toen zaten. 

Na het cafe ben ik naar Musee Cognacq-Jay gegaan. Een museum in een voormalig woonhuis. In dit museum zijn veel artikelen van de eigenaar van La Samaritaine geëtaleerd. Exquise voorwerpen, zoals tafeltjes en kastjes in marqueterie gemaakt, veel schilderijen en beelden, meissener porselein en van alles het mooiste. Er hing zowaar een Ruysdael. De foto met de bloemetjes op een groene ondergrond zijn ragfijne porseleinen bloemetjes. Het waren puissant rijke mensen. 

Zo leeg als de Marais op dat moment was, zo vol was het huis en warm en benauwd. Nu waren de kamers ook niet groot. Ik vond het wat overweldigend met veel tekst alleen maar in het frans. Dat heb ik maar overgeslagen en dus een stuk educatie laten liggen. Ik wilde er liever uit, want de stijl, hoe chique ook, sprak me niet aan. Ik ben wel nog een poosje blijven staan voor een paar mooie en vooral lieve kinderschilderijtjes en beeldjes. Wat me opviel, er was niemand die hardop praatte. Ondanks dat het vol was hoorde je alleen maar heel gedempt fluisteren. Ik hou daar van. Wanneer je zo dicht in de buurt staat van iemand hoef ik niet te horen wat hij zegt of denkt. Dan ben ik liever met mijn eigen gedachten die ik, als er hardop gekletst wordt, anders niet hoor. 

Inmiddels waren de winkels grotendeels open en ben ik er ook flink wat ingelopen en ook weer onverrichterzake uitgelopen. Er zijn zoveel kleuren die ik wel mooi vind, maar die me niet staan. De winkels hangen vol met allerlei prachtige gelen, okers, cognac- en bruinkleuren. Ook veel rood en zwart. Tja, daar hoef ik niet eens naar te kijken. Dan blijft er niet zoveel over. Ook niet als je ook nog naar materialen kijkt die niet alleen synthetisch mogen zijn. Maar.... toch gescoord. Ik heb weer een term erbij geleerd. Ik heb nu een trui gekocht met een Colle Bardot. Een kol die je zover uit kunt trekken dat ze over je schouders passen. De winkel Another Stories en Cos waren de moeite waard. Mooie winkels met mooie en ook goeie spullen. Ook daar weer de droogbloemen die ik gister ook zoveel zag. Nu ik dit schrijf kijk ik ook naar bossen droogbloemen. 

 En in de Marais is ook een mooie stoffenwinkel,  waar de lampen volgens mij ook van stof zijn gemaakt. 

Als je goed oplet en elke steeg of poort even inkijkt ontdek je nog veel entrees van huizen, tuinen en ook winkels. Deze vond ik in een steegje in Place des Vosges. Er waren niet veel bloemenwinkels maar deze moest ik ook even op de foto zetten. 

Ik heb de afgelopen dagen steeds leuke meldingen gehad van mijn Healthchecker. Gemiddeld tien kilometer per dag gelopen. Voor mijn doen helemaal niet gek. Nee... te gek. Na de dag in Montmartre had ik spierpijn in mijn kuiten. Want dat klimmen voel je wel. Morgen Grand Palais. De route heb ik al uitgezet.